|
Joi sun ho Written By
|
| 00:01:11 |
Η αγάπη, κρατάει το πνεύμα του νεκρού |
| 00:01:24 |
Γραμμένο από... |
| 00:01:40 |
Απόδοση υποτίτλων spirosvii |
| 00:02:22 |
Αν μου χαρίσεις τη ζωή, |
| 00:02:24 |
θα τη ζήσω ως το τέρμα. |
| 00:02:28 |
Αν όχι, άσε με να δω |
| 00:03:03 |
Μπαμπά, πού πάνε οι άνθρωποι όταν |
| 00:03:06 |
Δεν ξέρω, Μέλοντι. |
| 00:03:08 |
Μπαμπά, τι είναι φάντασμα; |
| 00:03:10 |
Λοιπόν, κάποιοι λένε ότι είναι νεκροί |
| 00:03:12 |
που δεν μπορούν να αφήσουν |
| 00:03:14 |
αυτούς που είναι ακόμα ζωντανοί, και |
| 00:03:16 |
Κάποιοι άλλοι λένε ότι τα πνεύματα |
| 00:03:18 |
που αρνούνται να πιστέψουν πως οι |
| 00:03:21 |
Μπαμπά, πιστεύεις στα πνεύματα; |
| 00:03:47 |
Αστυνομία. |
| 00:03:49 |
Υπήρξε ένα ατύχημα στον αυτοκινητόδρομο 3, στην |
| 00:03:52 |
Ναι, δυο ενήλικοι και δύο παιδιά. |
| 00:03:54 |
Καλέστε ασθενοφόρο, γρήγορα! |
| 00:03:59 |
Μπαμπά... |
| 00:04:06 |
Μπαμπά. |
| 00:04:09 |
Μπαμπά. |
| 00:04:13 |
Εκείνη τη μέρα ήταν 11 Νοεμβρίου 1998, |
| 00:04:18 |
Ο μπαμπάς δεν μπορούσε πλέον να μου πει |
| 00:04:20 |
αν υπάρχουν πνεύματα σ' αυτό το κόσμο. |
| 00:04:22 |
Ήταν νεκρός. |
| 00:04:37 |
Ο μπαμπάς έχει πεθάνει εδώ κι ένα χρόνο, |
| 00:04:41 |
Δεν κοιμάται τη νύχτα, παίζει το |
| 00:04:45 |
αλλά κάθε φορά παίζει μέχρι τα μισά του |
| 00:05:09 |
Μαμά, μην κλαις... |
| 00:05:17 |
Ο μπαμπάς μου λείπει πολύ. |
| 00:05:20 |
Γιατί δεν γυρίζει πίσω; |
| 00:05:26 |
Τι θα μπορούσα να κάνω σ' αυτή την |
| 00:05:30 |
Εύχομαι να υπήρχαν πνεύματα, |
| 00:05:32 |
και η μαμά να μπορούσε να δει τον |
| 00:05:36 |
Ο χρόνος περνάει και έχει περάσει κιόλας |
| 00:05:41 |
Σπουδάζω λογοτεχνία στο κολέγιο, |
| 00:05:45 |
Η μαμά επέστρεψε στο κολέγιο, |
| 00:05:48 |
σπουδάζοντας το ένα θέμα μετά το άλλο. |
| 00:05:53 |
Μπαμπά, κέρδισα το πρωτάθλημα πάλι. |
| 00:06:01 |
Γλυκέ μου, αποφοίτησα. |
| 00:06:04 |
Η μαμά απέκτησε κι άλλο Διδακτορικό, |
| 00:06:20 |
Μαμά, μην κλαις. |
| 00:06:31 |
Εξακολουθεί να μου λείπει πολύ ο μπαμπάς |
| 00:06:41 |
Ο χρόνος δεν επούλωσε τίποτα. |
| 00:06:43 |
Δεν είμαι παιδί πια, πρέπει να βοηθήσω |
| 00:07:01 |
Μαμά. |
| 00:07:05 |
Συγγνώμη, η μαμά δεν μπορεί να κοιμηθεί. |
| 00:07:13 |
Μαμά, θέλω να γράψω ένα μυθιστόρημα, |
| 00:07:16 |
για μας. |
| 00:07:19 |
Ο κόσμος του μυθιστορήματος, θα είναι |
| 00:07:23 |
Ο μπαμπάς δεν πέθανε, αλλά τυφλώθηκε, |
| 00:07:27 |
θα μπορούσαμε να είμαστε εμείς νεκροί. |
| 00:07:29 |
Και θα μπορούσαν να υπάρχουν πνεύματα |
| 00:07:32 |
Μπορούμε να κάνουμε τον μπαμπά... |
| 00:07:35 |
να ζει ξανά στον άλλο κόσμο. |
| 00:07:42 |
Στο δυστύχημα, ο μπαμπάς τυφλώθηκε. |
| 00:07:47 |
Αλλά εμείς σκοτωθήκαμε. |
| 00:07:50 |
Λείπουμε τόσο πολύ του μπαμπά, που εύχεται τα |
| 00:08:02 |
Ο μπαμπάς είναι τυφλός και μόνος. |
| 00:08:05 |
Θέλω μια Φιλιππινέζα υπηρέτρια να τον |
| 00:08:07 |
Η Μαρία θα τον φροντίζει όπως ακριβώς κι |
| 00:08:08 |
Η Μαρία δεν είναι τόσο όμορφη. |
| 00:08:10 |
Η Μαρία δεν είναι όμορφη και φοβάται τα |
| 00:08:13 |
Βάλε ένα κουτάβι να κάνει παρέα |
| 00:08:15 |
Ο Όσκαρ μεταμορφώθηκε σε κουτάβι για να |
| 00:08:18 |
Η μαμά επιστρέφει νωρίτερα για να |
| 00:08:25 |
Ένα μυθιστόρημα μπορεί να εκπληρώσει τα |
| 00:08:28 |
Και ο συγγραφέας μπορεί να συμβιβαστεί |
| 00:08:37 |
Ελπίζω να γράψω ένα μυθιστόρημα και να |
| 00:08:40 |
και να βοηθήσω να επανενωθεί με τον |
| 00:08:48 |
Αστυνομία. |
| 00:08:49 |
Υπήρξε ένα ατύχημα στον αυτοκινητόδρομο 3, στην |
| 00:08:53 |
Ναι... δυο ενήλικοι και δύο παιδιά. |
| 00:08:56 |
Πάρε το ασθενοφόρο, γρήγορα! |
| 00:09:01 |
Εκείνη τη μέρα ήταν 11 Νοεμβρίου 1998. |
| 00:09:07 |
Δεν μπορώ να ακούσω τη γυναίκα μου |
| 00:09:11 |
και δεν μπορώ να απαντήσω στην Μέλοντι. |
| 00:09:13 |
Γιατί πιστεύω ότι είναι πνεύματα; |
| 00:09:17 |
Επειδή είναι νεκροί. |
| 00:09:20 |
Ο χρόνος περνάει κι ένας χρόνος πέρασε. |
| 00:09:25 |
Η Μαρία είναι η Φιλιππινέζα υπηρέτρια |
| 00:09:28 |
Το μέρος που επισκέπτομαι συνέχεια είναι |
| 00:09:31 |
Εύχομαι να υπήρχαν πνεύματα σ' αυτόν το |
| 00:09:33 |
έτσι η γυναίκα μου και τα παιδιά |
| 00:09:46 |
Μαρία, κι αν ήμουν εγώ αυτός |
| 00:09:52 |
Δεν γνωρίζω, κύριε. |
| 00:09:54 |
Μαρία, ποιος αποφασίζει για το ποιος θα |
| 00:09:59 |
Στ' αλήθεια δεν γνωρίζω, κύριε. |
| 00:10:16 |
Μαρία, μπορείς να δεις τη μαμά; |
| 00:10:19 |
Όχι... |
| 00:10:21 |
Πέρασε η ώρα, ας πηγαίνουμε. |
| 00:10:24 |
Φοβάμαι. |
| 00:10:31 |
Πες μου όταν τους δεις, Μαρία. |
| 00:11:07 |
Μαρία, θέλω να γράψω ένα μυθιστόρημα, |
| 00:11:10 |
όπου όλα μπορούν να συμβούν. |
| 00:11:12 |
Όπου θα υπάρχουν πνεύματα. |
| 00:11:13 |
Και η μαμά, η Μέλοντι και ο Όσκαρ θα |
| 00:11:16 |
Η οικογένειά μας θα είναι ξανά μαζί. |
| 00:11:51 |
Η κουζίνα ανοιχτή, ο απορροφητήρας |
| 00:11:57 |
τα φώτα ανοιχτά. |
| 00:12:08 |
Η γυναίκα μου επέστρεψε. |
| 00:12:31 |
’νθρωπος και πνεύμα είναι απλώς οι δύο |
| 00:12:35 |
Το χέρι της μοίρας θα το στρίψει, |
| 00:12:38 |
και οι δύο πλευρές θα αντιστραφούν. |
| 00:12:43 |
Κεφάλι και γράμματα, |
| 00:12:45 |
είναι πάντα σε αντίθετες πλευρές. |
| 00:12:50 |
Ο άνθρωπος και το πνεύμα, είναι σε |
| 00:12:54 |
Και ο πόνος κρατάει ως την αιωνιότητα. |
| 00:13:08 |
Γιατί μαγειρεύεις τόσο αργά; |
| 00:13:10 |
Κύριε, τι μαγειρεύετε τέτοια ώρα; |
| 00:13:16 |
Κύριε, το αγαπημένο σας φαγητό. |
| 00:14:17 |
Ω, ένα πνεύμα το έκανε αυτό. |
| 00:14:21 |
Η νεκρή γυναίκα σας, θυμάται να |
| 00:14:25 |
Νόμιζα ότι όλα τελειώνουν, όταν κάποιος |
| 00:14:27 |
Δεν είναι καλό πράγμα. |
| 00:14:30 |
Πρόσεξε για ένα σκύλο που θα έρθει |
| 00:14:34 |
τις επόμενες μέρες, είναι ο γιος σου. |
| 00:14:37 |
Θέλει να επιστρέψει σε οποιαδήποτε |
| 00:14:44 |
Παράδοση. |
| 00:14:46 |
Από εδώ. Πόσο κάνει; |
| 00:14:50 |
Δεκαπέντε δολάρια. |
| 00:14:52 |
Κράτα τα ρέστα. |
| 00:14:58 |
Που είναι το σάντουιτς με τα αυγά; |
| 00:15:00 |
Γιατί έφεραν τόσα πράγματα; Παρήγγειλα |
| 00:15:15 |
Το πνεύμα ήταν πάλι. |
| 00:15:17 |
Κύριε, φοβάμαι. Παραιτούμαι. |
| 00:15:30 |
Πως μπορεί η γυναίκα σου να είναι πνεύμα |
| 00:15:34 |
Οι ζωντανοί και οι νεκροί πρέπει να |
| 00:15:47 |
Δεν υπάρχει αμφιβολία πως η κόρη σας |
| 00:15:55 |
Η κόρη μου είναι ευνοούμενη του Μενγκ |
| 00:15:58 |
Η κόρη σας έγινε μαθητευόμενη στο Μενγκ |
| 00:16:00 |
για να οδηγεί τους νεκρούς στον κάτω |
| 00:16:04 |
Και έχει κάποια δύναμη... |
| 00:16:07 |
Μην το τρως! |
| 00:16:09 |
Πρέπει να είναι η κόρη σου, κάνει |
| 00:16:11 |
και την χρησιμοποιεί για την |
| 00:16:14 |
Αν την πιάσουν, θα πληρώσετε |
| 00:16:21 |
Μα αν... |
| 00:16:26 |
στ' αλήθεια θέλω αυτή την επανένωση; |
| 00:16:31 |
Αν είναι αυτό που πραγματικά θες... |
| 00:16:33 |
τότε απλά προσποιήσου ότι δεν ξέρεις. |
| 00:16:35 |
Και έλπιζε πως θα περάσει. |
| 00:16:41 |
Απλώς προσποιήσου ότι αυτά είναι αυγά |
| 00:16:43 |
σαν να είναι αυγά σάντουιτς. |
| 00:16:57 |
Πως θα πας στο σπίτι χωρίς την υπηρέτρια; |
| 00:17:00 |
Δεν έχω πρόβλημα, μένω εδώ κοντά. |
| 00:17:04 |
Μπορώ να πάρω ταξί, αν δεν μπορώ να τα |
| 00:17:09 |
Ταξί... |
| 00:17:26 |
Πώς γίνεται να υπάρχει γέφυρα εδώ; |
| 00:17:39 |
Πώς γίνεται να υπάρχει ποτάμι εδώ; |
| 00:17:57 |
Βοήθεια... |
| 00:18:05 |
Μαρία. |
| 00:18:09 |
Μαρία, ο κύριος έπεσε και δεν μπορεί να |
| 00:18:16 |
Μαρία, ο κύριος έπεσε και δεν μπορεί να |
| 00:18:20 |
Μαρία... |
| 00:18:24 |
Ο κύριος έπεσε και δεν μπορεί να πάει |
| 00:18:54 |
Μπορείς να με δεις; |
| 00:18:59 |
Μαρία, μπορείς να με δεις; |
| 00:19:02 |
Πνεύμα... |
| 00:19:28 |
Με βλέπετε όλοι; |
| 00:19:30 |
Πνεύμα! |
| 00:19:34 |
Γλυκέ μου! |
| 00:19:47 |
Επέστρεψα. |
| 00:19:51 |
- Κύριε. |
| 00:19:55 |
Εδώ πέρα! |
| 00:19:58 |
Συγνώμη κύριε, σας άφησα πίσω. |
| 00:20:05 |
Μαρία, Μαρία, ξέρεις ότι είμαι αδέξιος, |
| 00:20:07 |
μ' άφησες σ' αυτή τη κατάσταση, κι |
| 00:20:11 |
Δεν θα τολμήσω να ξανακάνω κάτι τέτοιο, |
| 00:20:12 |
Έλα να με βοηθήσεις. |
| 00:20:16 |
Σε προειδοποιώ! |
| 00:20:19 |
Μην το ξανακάνεις αυτό! |
| 00:20:22 |
Καλά... |
| 00:20:41 |
Πάμε σπίτι, Μαρία. |
| 00:20:52 |
Αυτή είναι μια περίεργη στιγμή, |
| 00:20:55 |
σαν ένα νόμισμα |
| 00:20:57 |
που πέφτει στο πάτωμα, |
| 00:21:01 |
αλλά περιέργως στέκεται ακριβώς |
| 00:21:07 |
Δεν θέλουμε να τη χαλάσουμε, |
| 00:21:10 |
απλώς να τηρήσουμε επιμελώς την |
| 00:21:16 |
Κυρία Τονγκ, αυτό είναι στ' αλήθεια καλό! |
| 00:21:17 |
Εκείνη η υπηρέτρια φοβήθηκε τόσο πολύ |
| 00:22:10 |
Μαρία, θέλω ν' ακούσω λίγη μουσική. |
| 00:23:09 |
Είστε η δίδυμη αδερφή της Κυρίας Τονγκ; |
| 00:23:16 |
’νθρωπος είσαι; |
| 00:23:24 |
Ευχαριστώ, μπορείτε να προσποιηθείτε ότι |
| 00:23:28 |
Μαμά... Επέστρεψα. |
| 00:23:32 |
Όσκαρ. |
| 00:23:33 |
Πνεύμα... |
| 00:24:23 |
Η Κυρία Τσαν μας έδωσε το σκυλί; |
| 00:24:27 |
- Ναι, κύριε. |
| 00:24:54 |
Κύριε, πάρτε αυτό και πηγαίνετε νωρίς |
| 00:25:37 |
Μαμά. |
| 00:25:40 |
Φοβίσαμε τους άλλους, |
| 00:25:42 |
πρέπει να μετακινηθούμε. |
| 00:26:15 |
Ο Θεός να με ευλογήσει... |
| 00:27:02 |
Είναι η αδερφή μου. |
| 00:27:44 |
Μέλοντι, πως ο Όσκαρ έγινε σκύλος; |
| 00:27:47 |
Μαμά, στον Όσκαρ αρέσει έτσι. |
| 00:27:50 |
Ο μόνος τρόπος που μπορεί να είναι |
| 00:27:52 |
με το μπαμπά, είναι να το κάνει κρυφά. |
| 00:27:54 |
Όλοι μας θα ζούμε στο νεκροταφείο |
| 00:28:02 |
Μαμά, πάω στη δουλειά. |
| 00:28:03 |
Τι δουλειά κάνεις; |
| 00:28:04 |
Τώρα είμαι η ευνοούμενη του Μενγκ Πορ |
| 00:28:06 |
- Δούλεψε σκληρά! |
| 00:28:09 |
Τι κάνει η ευνοούμενη του Μενγκ Πορ; |
| 00:28:11 |
Φέρνω αυτούς τους νεκρούς φίλους για |
| 00:28:13 |
Είσαι φοβερή, Μέλοντι! |
| 00:28:14 |
Ας πιάσουμε δουλειά. |
| 00:30:19 |
Ο μπαμπάς το κατάλαβε. |
| 00:30:50 |
Μαρία. |
| 00:30:55 |
Μαρία. |
| 00:30:56 |
Ναι, κύριε. |
| 00:30:59 |
Πότε ήταν η τελευταία φορά που καθάρισες |
| 00:31:01 |
Συγνώμη κύριε, θα το κάνω τώρα. |
| 00:31:12 |
Πως και δεν μπορώ να ακούσω κανένα |
| 00:31:22 |
Μαρία. |
| 00:31:27 |
Ας βγάλουμε το σκύλο βόλτα. |
| 00:31:29 |
Ναι, κύριε. |
| 00:32:09 |
Κρατήστε γερά νεκροί μου φίλοι, |
| 00:32:11 |
σύντομα θα ξεκινήσετε τις καινούριες ζωές σας, |
| 00:32:18 |
Κρατήστε γερά νεκροί μου φίλοι, |
| 00:32:20 |
σύντομα θα ξεκινήσετε τις ζωές σας στη |
| 00:32:32 |
"Ο μπαμπάς μιμείται την οδήγηση της |
| 00:32:39 |
Επιτέλους άκουσα το γέλιο της μαμάς. |
| 00:32:41 |
Λοιπόν γράφοντας ένα μυθιστόρημα, μπορεί |
| 00:32:44 |
Έφερε λουλούδια στο σπίτι |
| 00:32:46 |
για πρώτη φορά από τότε που "έφυγε" ο |
| 00:33:00 |
Το να γράφω μυθιστόρημα με κάνει |
| 00:33:02 |
Νιώθω κοντά στη γυναίκα και τα παιδιά |
| 00:33:06 |
Μπορώ να μυρίσω τα λουλούδια στο σπίτι |
| 00:33:08 |
Μυρίζουν τόσο όμορφα. |
| 00:33:09 |
Που να τα βάλω, Μέλοντι; |
| 00:33:11 |
Στο τραπεζάκι για το τσάι. Στο τραπεζάκι |
| 00:33:18 |
Στο πιάνο. |
| 00:33:25 |
Στο πιάνο. |
| 00:33:31 |
Στο παράθυρο. |
| 00:33:37 |
Στη τηλεόραση, στη τραπεζαρία. |
| 00:33:41 |
Στη κουζίνα. |
| 00:33:44 |
Στο τραπέζι. |
| 00:33:58 |
Πλάι στο παράθυρο. |
| 00:34:01 |
Πλάι στη βιβλιοθήκη. |
| 00:34:17 |
Αν και έχουμε επανενωθεί μέσα από ένα |
| 00:34:21 |
νιώθω πολύ χαρούμενη γι' αυτό. |
| 00:34:31 |
Όχι, όχι αρκετά. Όσκαρ, θα πάμε να |
| 00:34:34 |
Ωραία. |
| 00:34:36 |
Όχι αρκετά... |
| 00:34:38 |
Πρέπει να μυρίζω ωραία, πολύχρωμα, |
| 00:34:40 |
Εντάξει... Φεύγω, κύριε. |
| 00:35:21 |
Ας πηγαίνουμε. |
| 00:35:45 |
Κάποιος πληγώθηκε! |
| 00:36:23 |
Ξέχασε τα κλειδιά πάλι. |
| 00:36:47 |
Ποιος είναι; |
| 00:36:50 |
Αστυνομία. |
| 00:36:51 |
Η Μάντι Τσινγκ και ο Όσκαρ Τονγκ |
| 00:36:58 |
Και είναι... |
| 00:37:02 |
Η μαμά και ο αδερφός μου. |
| 00:37:06 |
Κανείς άλλος στο σπίτι; |
| 00:37:18 |
Πριν δυο ώρες, |
| 00:37:19 |
η μητέρα σου κι ο αδερφός σου είχαν ένα |
| 00:37:22 |
Πέθαναν επί τόπου. |
| 00:38:36 |
Ξέχασε τα κλειδιά πάλι. |
| 00:38:41 |
Ποιος είναι; |
| 00:38:43 |
Αστυνομία. |
| 00:38:45 |
Η Μάντια, Μαρία Βι, |
| 00:38:47 |
μένει εδώ; |
| 00:38:49 |
Ναι. Και είναι... |
| 00:38:52 |
Η Φιλιππινέζα υπηρέτρια. Τι συνέβη; |
| 00:38:56 |
Πριν δυο ώρες, |
| 00:38:58 |
είχε ατύχημα στην οδό Φλάουερ. |
| 00:39:00 |
Πέθανε επί τόπου. |
| 00:39:07 |
Τι ατύχημα; |
| 00:39:09 |
Κατέρρευσε ένα υπόστεγο. |
| 00:39:13 |
Κατέρρευσε υπόστεγο; |
| 00:39:16 |
Γιατί πάλι η οικογένειά μου; |
| 00:39:19 |
Κύριε, ηρεμήστε. |
| 00:39:20 |
Υπάρχει κανείς άλλος στο σπίτι; |
| 00:39:22 |
Όχι, είμαι ο μοναδικός καταραμένος |
| 00:39:25 |
Κύριε, θα καλέσουμε έναν δικηγόρο |
| 00:39:27 |
Γιατί δεν καλείτε τον Θεό; |
| 00:39:47 |
Γιατί πάλι η οικογένειά μου; |
| 00:39:51 |
Γιατί πάλι η οικογένειά μου; |
| 00:39:56 |
Γιατί δεν με παίρνεις κι εμένα; |
| 00:40:00 |
Πάρε με κι εμένα! |
| 00:40:03 |
Σκότωσέ με! Μη με αφήνεις μόνο! |
| 00:42:06 |
Ολόκληρη η οικογένειά μας κρύβεται ήδη |
| 00:42:10 |
Γιατί δεν μας άφηνες όπως είμαστε; |
| 00:42:13 |
Τι λάθος έχουμε κάνει; |
| 00:42:24 |
Όχι αρκετά, όχι αρκετά πολύχρωμα. |
| 00:43:06 |
Ας ξεκινήσουμε. |
| 00:43:15 |
Τι συνέβη; |
| 00:43:20 |
Ωχ, όχι! |
| 00:43:23 |
Εξπρές του κάτω κόσμου, πήγαινέ με να |
| 00:43:40 |
Γιατί δεν με αφήνει ήσυχη η μοίρα |
| 00:43:45 |
Εγώ οδηγούσα, άρα εγώ είμαι υπεύθυνος |
| 00:43:49 |
Ζήτησα από την Μαρία να πάει να αγοράσει |
| 00:43:55 |
Ευχαριστώ, πολύ καλό. |
| 00:44:01 |
Όλα είναι δικό μου λάθος. |
| 00:44:02 |
Δεν θα έπρεπε να κάνω αυτή την |
| 00:44:05 |
Εγώ τα έκανα όλα. Η οικογένειά μου δεν |
| 00:44:10 |
Το νόμισμα που στέκεται στην άκρη του, |
| 00:44:11 |
ακόμη και αν το αγγίξω απαλά. |
| 00:44:15 |
Όταν το εγώ μου, μέσα στο μυθιστόρημα |
| 00:44:17 |
διασταυρωθεί με το μονοπάτι της Μαρίας, |
| 00:44:20 |
θα είναι ώρα να ξυπνήσω. |
| 00:44:48 |
Μαμά. |
| 00:44:53 |
Μπαμπά! |
| 00:44:55 |
Γλυκέ μου. Κάποιος χτύπησε! |
| 00:45:05 |
Γλυκέ μου! |
| 00:45:08 |
Γλυκέ μου! |
| 00:45:20 |
Γλυκέ μου! |
| 00:45:24 |
Γλυκέ μου, Όσκαρ... |
| 00:45:31 |
Γλυκέ μου, Όσκαρ. |
| 00:45:38 |
Τιμώρησε με γι' αυτό, |
| 00:45:40 |
όχι την οικογένειά μου, όχι! |
| 00:46:48 |
"Ο μπαμπάς μόλις τέλειωσε το γράψιμο |
| 00:46:51 |
"της μαμάς και του Όσκαρ. Η Μέλοντι |
| 00:46:52 |
"Σαν να αποχαιρετά |
| 00:46:54 |
"Ο μπαμπάς κρατά την |
| 00:46:57 |
"Κάθεται έρημος, στο χαοτικό του σπίτι," |
| 00:46:58 |
"ολομόναχος και αβοήθητος... " |
| 00:47:19 |
Μαμά, Όσκαρ, σας παρακαλώ μην πεθάνετε! |
| 00:47:31 |
Η μαμά και ο Όσκαρ δεν πέθαναν. |
| 00:47:48 |
Η μαμά και ο Όσκαρ δεν πέθαναν.... |
| 00:48:34 |
Σε ένα μυθιστόρημα, όλα μπορούν να συμβούν. |
| 00:48:38 |
Δεν υπάρχει μοίρα, ούτε ευκαιρίες. |
| 00:48:49 |
Προκάλεσα το θάνατο, κι αυτός πήρε την |
| 00:48:52 |
παίρνοντας τη μαμά και τον αδερφό μου. |
| 00:48:55 |
Μπορώ να συνεχίσω να γράφω, |
| 00:48:56 |
και να τους φέρω στη ζωή μέσα στο |
| 00:49:01 |
Δεν θα τα παρατήσω |
| 00:49:02 |
και θα τους φέρω πίσω στη ζωή. |
| 00:50:10 |
Ναι; |
| 00:50:15 |
Ψάχνετε για οικιακή βοηθό; |
| 00:50:25 |
Μπορείτε να αρχίσετε αμέσως; |
| 00:50:27 |
Ναι. |
| 00:50:42 |
Δεν έχω φάει εδώ και μέρες. |
| 00:50:46 |
Φτιάξε μου νούντλς και συγύρισε το σπίτι |
| 00:51:51 |
Έτοιμο. |
| 00:52:08 |
Πως να φάω αν δεν γυρίσεις το τραπέζι; |
| 00:52:42 |
Συγυρίζω το μέρος. |
| 00:53:11 |
Είσαι τυφλή; |
| 00:53:17 |
Γιατί είσαι οικιακή βοηθός; |
| 00:53:24 |
Είμαι μόνη μου και δεν έχω πουθενά |
| 00:53:29 |
Εσύ είσαι μόνος σου κι εγώ θέλω να σε |
| 00:53:33 |
Πως ξέρεις πως είμαι μόνος μου; |
| 00:53:37 |
Μη με πετάξεις έξω, άσε με να μείνω. |
| 00:53:41 |
Γιατί θες να μείνεις; |
| 00:53:48 |
Πως τυφλώθηκες; |
| 00:53:54 |
Σε αυτοκινητιστικό ατύχημα όταν ήμουν |
| 00:53:58 |
Ποιος άλλος ήταν στην οικογένειά σου; |
| 00:54:02 |
Η μητέρα μου κι ο αδερφός μου. |
| 00:54:04 |
Πότε έγινε αυτό; Που είναι αυτοί; |
| 00:54:08 |
Έφυγαν για τον άλλο κόσμο. |
| 00:54:11 |
’λλο κόσμο; |
| 00:54:17 |
Εννοείς ότι πέθαναν; |
| 00:54:21 |
Που είναι ο πατέρας σου; |
| 00:54:24 |
Πως σε λένε; |
| 00:54:26 |
Ποια είσαι εσύ; |
| 00:54:30 |
Έι, γιατί δεν μου απαντάς; |
| 00:55:39 |
Είσαι άνθρωπος ή πνεύμα; |
| 00:56:20 |
Είμαι πνεύμα. Μου έλειψες και ήθελα να |
| 00:56:30 |
Μέλοντι; |
| 00:56:47 |
Μπαμπά. |
| 00:56:50 |
Γιατί; |
| 00:56:52 |
- Μέλοντι. |
| 00:56:58 |
Μέλοντι. |
| 00:57:04 |
Μέλοντι. |
| 00:57:07 |
Μαμά... |
| 00:57:12 |
Η μαμά και ο Όσκαρ δεν πέθαναν |
| 00:57:18 |
- Μαμά. |
| 00:57:24 |
Μέλοντι. |
| 00:57:33 |
Μαμά. |
| 00:57:41 |
- Μέλοντι! |
| 00:57:47 |
Συζυγέ μου... που είσαι; |
| 00:57:56 |
Λοιπόν θα μπορούσα να πεθάνω στ' αλήθεια |
| 00:58:00 |
Μαμά, μην ανησυχείς. Είμαι με τον |
| 00:58:05 |
Είναι εντάξει όσο εσύ κι ο Όσκαρ είστε |
| 00:58:06 |
Μελοντι, υπάρχουν πνεύματα στον κόσμο |
| 00:58:10 |
Εσύ είσαι η Μέλοντι; |
| 00:58:16 |
Πως γίνεται να είσαι η Μέλοντι; |
| 00:58:18 |
Τι; Όλοι πεθάνατε στο αυτοκινητιστικό |
| 00:58:22 |
Εσύ ήσουν δώδεκα ετών κι ο Όσκαρ μόλις |
| 00:58:26 |
Είσαι άνθρωπος, ή φάντασμα; |
| 00:58:29 |
- Μαμά, Όσκαρ. |
| 00:58:31 |
Γλυκιά μου, που είσαι; Πως και δεν μπορώ |
| 00:58:35 |
Μαμά, είμαι καλά. |
| 00:58:38 |
Μέλοντι. |
| 00:58:44 |
- Αδερφή μου! |
| 01:00:03 |
Πως γίνεται και μοιάζει τόσο πολύ με το |
| 01:00:40 |
Σε εκείνο το δυστύχημα... |
| 01:00:42 |
ο μπαμπάς επέζησε, αλλά έμεινε τυφλός, |
| 01:00:52 |
η μαμά κι ο Όσκαρ πέθαναν. |
| 01:01:02 |
Είναι πνεύματα στον κόσμο του μπαμπά. |
| 01:01:09 |
Θα επιστρέψουμε σ' αυτόν... |
| 01:01:13 |
σαν πνεύματα. |
| 01:01:23 |
Η μαμά κι ο Όσκαρ δεν πέθαναν. |
| 01:01:26 |
Εγώ ήμουν που σκοτώθηκα από το υπόστεγο |
| 01:01:32 |
Πήγα στον κόσμο του μπαμπά. |
| 01:02:16 |
Μαμά, που είμαστε; |
| 01:02:21 |
Δεν ξέρω, αλλά βλέπω πολλούς μπαμπάδες. |
| 01:02:25 |
Ο σύζυγος έφυγε, η σύζυγος έφυγε, |
| 01:02:27 |
ο γιος έφυγε, η κόρη έφυγε. |
| 01:02:31 |
Εσείς οι τρεις είστε νεκροί, παρακαλώ |
| 01:02:34 |
- Ποια είσαι εσύ; |
| 01:02:38 |
Είμαστε νεκροί; |
| 01:02:40 |
Χτυπηθήκατε από ένα υπόστεγο που |
| 01:02:52 |
Όσκαρ, είμαστε νεκροί. |
| 01:02:59 |
Πως κι είσαι νεκρή, Μέλοντι; |
| 01:03:04 |
Μενγκ Πορ, πως πέθανε; |
| 01:03:19 |
Η Μέλοντι Τονγκ δεν είναι νεκρή. |
| 01:03:21 |
Και τότε γιατί είσαι εδώ; Φύγε! |
| 01:03:23 |
Μη με αναγκάσεις να φύγω! |
| 01:03:24 |
Η Μέλοντι Τονγκ είναι νεκρή. |
| 01:03:28 |
Μέλοντι. |
| 01:03:30 |
Η Μάντι Τσινγκ κι ο Όσκαρ Τονγκ δεν |
| 01:03:32 |
Η Μέλοντι Τονγκ ήταν που χτυπήθηκε από |
| 01:03:41 |
Ποιος είσαι εσύ; Γιατί έχεις το βιβλίο |
| 01:03:45 |
Η μικρή Μενγκ Πορ είναι που ελέγχει τη |
| 01:03:47 |
Υπάρχει μόνο μια Μενγκ Πορ. |
| 01:03:50 |
2 Φεβρουαρίου, 2008, ώρα 14:14, |
| 01:03:52 |
Η Μάντι Τσινγκ 42 ετών κι ο Όσκαρ Τονγκ |
| 01:03:54 |
χτυπήθηκαν θανάσιμα από ένα υπόστεγο |
| 01:03:56 |
8 Φεβρουαρίου, 2008, ώρα 14:14. |
| 01:03:59 |
Η Μέλοντι Τονγκ αγόραζε λουλούδια από |
| 01:04:01 |
Το υπόστεγο έπεσε και η Μέλοντι Τονγκ |
| 01:04:03 |
το μοναδικό άτομο που σκοτώθηκε στο |
| 01:04:05 |
Το δικό σου δεν είναι το αληθινό. |
| 01:04:08 |
Εγώ ήμουν που αγόραζα λουλούδια με τον |
| 01:04:09 |
Πως κι ήταν η Μέλοντι αυτή που σκοτώθηκε |
| 01:04:11 |
Είμαι νεκρή. Εγώ ήμουν αυτή που πήγε να |
| 01:04:13 |
Η Μέλοντι Τονγκ ήταν αυτή που σκοτώθηκε, |
| 01:04:15 |
Ησυχία! |
| 01:04:20 |
"Η Μάντι Τσινγκ 42 ετών, ο Όσκαρ Τονγκ |
| 01:04:22 |
"χτυπήθηκαν θανάσιμα, |
| 01:04:24 |
Είχα δίκιο. Δεν ήσουν εσύ που πέθανες. |
| 01:04:26 |
Γύρνα πίσω και ζήσε μια όμορφη ζωή. |
| 01:04:29 |
- Μέλοντι. |
| 01:04:30 |
Μαμά. |
| 01:04:48 |
Μαμά, Όσκαρ. |
| 01:04:53 |
Μαμά, Όσκαρ. |
| 01:05:05 |
Μέλοντι. |
| 01:05:11 |
Μέλοντι. |
| 01:05:20 |
Μενγκ Πορ, είμαι νεκρή, εγώ ήμουν που |
| 01:05:22 |
Εγώ ήμουν που πήγα να αγοράσω λουλούδια, |
| 01:05:25 |
Μέλοντι, τι συμβαίνει; |
| 01:05:27 |
Που είναι η μαμά κι ο Όσκαρ; |
| 01:05:29 |
Μενγκ Πορ, είμαι νεκρή, εγώ ήμουν που |
| 01:05:31 |
Εγώ ήμουν που πήγα να αγοράσω λουλούδια, |
| 01:05:33 |
Μέλοντι. |
| 01:05:35 |
- Ο μπαμπάς είναι εδώ. |
| 01:06:03 |
Είμαι στ' αλήθεια νεκρός; |
| 01:06:06 |
Το υπόστεγο σκότωσε τη γυναίκα και το |
| 01:06:10 |
κι η κόρη μου έμεινε μόνη της. |
| 01:06:13 |
Μέλοντι. |
| 01:06:17 |
Θέλω να γυρίσω πίσω... |
| 01:06:20 |
Θα γυρίσω πίσω αν είμαι νεκρή. |
| 01:06:46 |
Μέλοντι... |
| 01:07:03 |
Μη... |
| 01:07:19 |
Βοήθεια... |
| 01:07:23 |
Προσπαθεί να αυτοκτονήσει, βοήθεια! |
| 01:07:25 |
Πήγες πολύ μακριά... |
| 01:07:36 |
Δε θα σ' αφήσω να πεθάνεις. |
| 01:07:38 |
Ο μπαμπάς σε ικετεύει. |
| 01:07:40 |
Μέλοντι, μη το κάνεις! |
| 01:09:22 |
Παρακαλώ, πάρε το εξπρές της Μενγκ Πορ |
| 01:09:24 |
Όχι, δεν μπορώ να αφήσω την κόρη μου. |
| 01:09:27 |
Δεν θα επιβιβαστούν στο αυτοκίνητο. |
| 01:09:29 |
Δεν είναι νεκροί. |
| 01:09:43 |
Σύζυγε! |
| 01:09:58 |
Μπαμπά! |
| 01:10:03 |
Πέθανες πριν δέκα χρόνια σε |
| 01:10:04 |
Γιατί είσαι ο μοναδικός που μπαίνει στην |
| 01:10:21 |
Ποια είναι η δική μου και ποια η δική |
| 01:10:22 |
Δεν είναι νεκροί. |
| 01:10:23 |
Ποιος είσαι εσύ; Έκανες άνω κάτω τη ζωή |
| 01:10:25 |
Μενγκ Πορ, μην στέλνεις τη κόρη μου |
| 01:10:39 |
Μπαμπά, μαμά! |
| 01:10:44 |
Είσαι η Μενγκ Πορ; |
| 01:10:45 |
Η κόρη μου αυτοκτόνησε; |
| 01:10:48 |
Για τι πράγμα μιλάς, γλυκέ μου; |
| 01:10:54 |
Την είδα να κρεμιέται, να κόβει τις |
| 01:10:57 |
μα δεν μπορούσα να την σταματήσω. |
| 01:11:00 |
Είμαι ήδη νεκρός. |
| 01:11:04 |
Δεν είσαι. Ο μπαμπάς ξέρεις ότι |
| 01:11:06 |
Είμαι ήδη νεκρός. Ξέρω, |
| 01:11:07 |
είσαι η Μέλοντι Τονγκ που θέλει να |
| 01:11:31 |
10 Φεβρουαρίου 2008, ώρα 14:24, η |
| 01:11:34 |
πεθαίνει πηδώντας από κτίριο. |
| 01:11:38 |
Μένουν πέντε λεπτά ακόμα. |
| 01:11:42 |
10 Φεβρουαρίου 2008, ώρα 14:25, η |
| 01:11:45 |
πεθαίνει πηδώντας από κτίριο. |
| 01:11:48 |
Μένουν έξι λεπτά ακόμα. |
| 01:11:50 |
Πως γίνεται να πεθαίνεις δυο φορές; |
| 01:12:03 |
Μη, Μέλοντι, μην πεθάνεις! |
| 01:12:04 |
Θα είμαστε σύντομα οικογένεια πάλι. |
| 01:12:06 |
Όχι! Ο μπαμπάς δεν θα σ' αφήσει να |
| 01:12:09 |
Μενγκ Πορ, πως μπορώ να σώσω τη κόρη |
| 01:12:11 |
Η κόρη σου θέλει να πεθάνει |
| 01:12:13 |
επειδή δεν προχώρησες μπροστά, και |
| 01:12:24 |
Πάρε το Μενγκ Πορ Σουπ και μεταφέρσου |
| 01:12:27 |
Αν προχωρήσουμε, η κόρη μας δεν θα |
| 01:12:28 |
Δεν ξέρω. Αν δεν μπορείς να την αφήσεις |
| 01:12:30 |
ούτε αυτή θα φύγει. |
| 01:12:32 |
Μην το πίνεις! Δεν θα με θυμάσαι αφού |
| 01:12:35 |
Δεν θα είμαστε ποτέ ξανά μαζί! |
| 01:13:01 |
Γιατί είναι πάλι η οικογένειά μου; |
| 01:13:03 |
Τι κακό έχουμε κάνει; |
| 01:13:05 |
Δεν φταίει κανένας. |
| 01:13:07 |
Ο θάνατος δεν είναι τιμωρία, είναι |
| 01:13:10 |
Στα βιβλία της ζωής περιλαμβάνονται όλες οι |
| 01:13:13 |
υπάρχει ο θάνατος, ο χωρισμός και η |
| 01:13:16 |
στην επόμενη ζωή, σε καθεμιά |
| 01:13:18 |
Πάμε, Μέλοντι. |
| 01:13:58 |
Ας πηγαίνουμε. |
| 01:14:02 |
Κρατηθείτε αγαπητοί, νεκροί μου φίλοι, |
| 01:14:03 |
σύντομα θα μπούμε στην μεταθανάτια ζωή. |
| 01:14:30 |
Πέθανες μία φορά. |
| 01:15:11 |
Μαμά; Μπαμπά; Όσκαρ; |
| 01:15:13 |
Γιατί μπορώ να δω; |
| 01:15:15 |
Είμαι νεκρή; |
| 01:15:22 |
"Μέλοντι Τονγκ, 22 ετών, |
| 01:16:10 |
Συγγνώμη, δε θα το ξανακάνω. |
| 01:16:56 |
Μαμά, μπαμπά, Όσκαρ, |
| 01:17:00 |
Θα θυμάμαι να είμαι καλή από 'δω και |
| 01:17:24 |
Αν ο θάνατος δεν είναι το τέλος, |
| 01:17:28 |
υπάρχει το Μενγκ Πορ, το εξπρές του κάτω |
| 01:17:31 |
υπάρχει ένας αποχαιρετισμός και μια νέα |
| 01:17:35 |
Δεν θα ξαναφοβηθώ. |
| 01:18:44 |
Στο μυθιστόρημα, |
| 01:18:46 |
τα πράγματα πάνε όπως επιθυμώ. |
| 01:18:49 |
Γράφω το μυθιστόρημα μου κι αποφασίζω |
| 01:18:56 |
Αλλά ποιος γράφει την ιστορία στον |
| 01:19:02 |
Ποιος αποφασίζει για τη ζωή και το |
| 01:19:57 |
Αν μου χαρίσεις τη ζωή, |
| 01:20:00 |
θα τη ζήσω στο τέρμα. |
| 01:20:03 |
Αν όχι, άσε με να δω την οικογένειά μου. |
| 01:20:30 |
Στο μυθιστόρημα, χρησιμοποιώ το θάνατο |
| 01:20:37 |
Στην πραγματική ζωή, επιλέγω να ζήσω και |
| 01:20:44 |
Στην αρχή, έγραψα το μυθιστόρημα |
| 01:20:49 |
με την μαμά και τον Όσκαρ, προσπαθώντας |
| 01:20:51 |
Τώρα, μόνο εγώ έμεινα, |
| 01:20:54 |
γράφοντας το μυθιστόρημα για να |
| 01:21:07 |
Νιώθω καλύτερα αυτή τη στιγμή, |
| 01:21:10 |
αλλά ίσως νιώσω αγωνία το επόμενο |
| 01:21:15 |
Αυτός είναι ο σωστός τρόπος. |
| 01:21:20 |
Θα πω στον εαυτό μου να ζει καλύτερα |
| 01:21:23 |
Να ζήσω όσο περισσότερο μπορώ, |
| 01:21:26 |
όσο καλύτερα μπορώ. |
| 01:21:30 |
Απόδοση υποτίτλων spirosvii |
