Find Movie

Vertigo pl
00:04:29	Daj mi rękę!
00:04:36	Daj rękę.
00:05:06	-Mówiłeś przecież, że już cię nie boli.
00:05:11	Bez fiszbinów? Mało szykowny.
00:05:15	Lekarze w policji nie mają wyczucia stylu.
00:05:19	Tak czy inaczej, jutro koniec.
00:05:22	Koniec czego?
00:05:24	Zdejmują mi gorset.
00:05:27	Jutro będę się mógł podrapać.
00:05:29	Wyrzucę tę wstrętną laskę przez okno.
00:05:36	Midge, sądzisz, że wielu mężczyzn
00:05:39	-Więcej niż myślisz.
00:05:41	Wiesz to z doświadczenia czy...
00:05:44	Proszę.
00:05:46	-Co będzie pojutrze?
00:05:49	Co masz zamiar robić
00:05:54	-Masz mi to za złe?
00:05:58	To ty byłeś tym młodym,
00:06:00	który postanowił zostać szefem policji.
00:06:03	-Musiałem odejść.
00:06:06	Z powodu lęku wysokości.
00:06:09	Budzę się w nocy i widzę,
00:06:12	i próbuję podać mu rękę...
00:06:15	-To nie była twoja wina.
00:06:19	-Johnny, lekarze wyjaśnili ci...
00:06:23	Cierpię na akrofobię.
00:06:27	l musiałem to odkryć
00:06:30	Nic z tym nie można zrobić. l nikogo nie
00:06:35	Według ciebie mam siedzieć za biurkiem?
00:06:38	-Tam jest twoje miejsce.
00:06:42	Przypuśćmy, że siadam sobie na krześle,
00:06:45	Spada mi ołówek,
00:06:48	pochylam się, by go podnieść i proszę,
00:06:54	Co masz zamiar zrobić?
00:06:56	Przez jakiś czas nic.
00:06:59	Nie zapominaj,
00:07:03	Całkiem niezależny.
00:07:06	Dlaczego nie wyjedziesz na jakiś czas?
00:07:08	Żeby zapomnieć?
00:07:13	Nie zwariuję.
00:07:15	-Miałeś zawroty głowy w tym tygodniu?
00:07:20	Midge, ta muzyka.
00:07:27	Co to za urządzenie?
00:07:31	Biustonosz.
00:07:33	Znasz się na tych sprawach.
00:07:36	Nigdy czegoś takiego nie widziałem.
00:07:39	Nowy model. Rewolucyjne rozwiązanie.
00:07:42	Bez ramiączek i paska z tyłu, a rezultaty
00:07:47	Działa na zasadzie mostu wspornikowego.
00:07:50	Doprawdy?
00:07:51	Zaprojektował go inżynier lotnictwa.
00:07:54	Pracował nad tym w wolnym czasie.
00:07:57	Takie hobby.
00:08:01	Coś w rodzaju "zrób to sam".
00:08:05	Jak twoje sprawy osobiste, Midge?
00:08:08	Ciekawy łańcuch skojarzeń.
00:08:10	Więc?
00:08:13	Normalnie.
00:08:15	Nie zamierzasz wyjść za mąż?
00:08:17	Wiesz, że dla mnie istnieje
00:08:20	Masz na myśli mnie.
00:08:24	-Na całe trzy tygodnie.
00:08:29	Ale to ty zerwałaś zaręczyny, pamiętasz?
00:08:32	Jestem wciąż do dyspozycji.
00:08:36	Midge, pamiętasz tego faceta z college"u,
00:08:41	-Gavina Elstera?
00:08:44	Powinnam? Nie pamiętam.
00:08:47	Zadzwonił do mnie dzisiaj.
00:08:51	Słyszałem, że był na wschodnim wybrzeżu.
00:08:54	-Numer z dzielnicy Mission.
00:08:58	Możliwe.
00:09:00	Pewnie jest bezrobotny
00:09:03	Ja też jestem bezrobotny. Postawię mu
00:09:08	Nie dziś. Może ty poszłabyś
00:09:11	Przykro mi. Mam pracę.
00:09:13	Dobrze, więc pójdę do domu.
00:09:18	Co miałaś na myśli mówiąc,
00:09:22	Z czym?
00:09:24	Z akrofobią.
00:09:26	Pytałam mojego lekarza.
00:09:28	Być może pomógłby podobny wstrząs
00:09:33	Nie zamierzasz sprawdzić tego,
00:09:36	-Może mi się uda to pokonać.
00:09:38	Mam teorię.
00:09:40	Myślę, że mogę przyzwyczaić się
00:09:45	krok po kroku, rozumiesz?
00:09:48	Pokażę ci, co mam na myśli.
00:09:52	Pokażę ci.
00:09:55	-Zacznijmy od tego.
00:09:57	Chyba nie chcesz,
00:10:00	Popatrz.
00:10:07	W górę, w dół.
00:10:12	-Żartujesz. Poczekaj.
00:10:17	-Masz.
00:10:19	Spróbuję na tym. Postaw tutaj.
00:10:24	Dobra, pierwszy stopień.
00:10:29	Teraz stopień numer dwa.
00:10:32	Stopień numer dwa.
00:10:37	Proszę.
00:10:38	Widzisz? W górę, w dół...
00:10:42	Natychmiast idę kupić sobie
00:10:45	-Teraz ostrożnie.
00:10:49	Żadnego problemu.
00:10:56	Bułka z masłem. W górę, w dół.
00:11:00	W górę, w dół.
00:11:31	Jak to się stało,
00:11:35	Ożeniłem się.
00:11:38	lnteresujące.
00:11:40	Mówiąc szczerze, mnie to nudzi.
00:11:43	Nie musisz zarabiać tym na życie.
00:11:45	Nie, ale czuję się odpowiedzialny.
00:11:48	Wszyscy z rodziny mojej żony umarli.
00:11:50	Ktoś musi się zajmować jej interesami.
00:11:53	Wspólnik jej ojca prowadzi stocznię
00:11:58	A ja zdecydowałem się wrócić,
00:12:03	-Zawsze mi się tu podobało.
00:12:07	Prawie rok temu.
00:12:08	Podoba ci się?
00:12:10	San Francisco zmieniło się.
00:12:13	Znika to wszystko,
00:12:20	Jak na przykład to.
00:12:22	Chciałbym żyć w tamtym czasie.
00:12:24	Kolory, emocje, władza.
00:12:27	Wolność.
00:12:30	Nie powinieneś usiąść?
00:12:32	Nie, wszystko w porządku.
00:12:35	Czytałem o tobie w gazecie. Przykro mi.
00:12:40	-Czy to trwały uraz?
00:12:44	Po prostu nie mogę wchodzić po
00:12:48	wysoko, na przykład
00:12:51	Ale w tym mieście
00:12:53	Napijesz się czegoś teraz?
00:12:56	Nie, dziękuję.
00:12:58	Za wcześnie dla mnie.
00:13:03	To obgadaliśmy wszystko, prawda?
00:13:07	Nie ożeniłem się,
00:13:10	Ja jestem detektywem na rencie,
00:13:15	O co ci chodzi, Gavin?
00:13:18	Zaprosiłem cię, Scottie, wiedząc,
00:13:23	ale zastanawiałem się, czy nie zgodziłbyś
00:13:28	Chcę, żebyś śledził moją żonę.
00:13:29	Nie, nie o to chodzi.
00:13:32	-Więc...
00:13:36	-Z czyjej strony?
00:13:43	Scottie, czy ty wierzysz,
00:13:47	ktoś, kto nie żyje, może wrócić,
00:13:52	Nie.
00:13:54	Co ty na to, jeśli ci powiem,
00:13:59	Powiedziałbym, żebyś zaprowadził ją
00:14:03	albo do neurologa...
00:14:07	l zarządziłbym też badanie dla ciebie.
00:14:11	W takim razie nie możesz mi pomóc.
00:14:15	Dziękuję, że wpadłeś.
00:14:19	Nie chciałem być nieuprzejmy.
00:14:23	Nie, wiem, że to brzmi idiotycznie.
00:14:26	A ty wciąż jesteś starym upartym Scotem.
00:14:29	Zawsze taki byłeś. Sądzisz, że zmyślam?
00:14:33	Nie.
00:14:35	Nie zmyślam. Nie potrafiłbym nawet.
00:14:39	Ona mówi coś do mnie.
00:14:42	Nagle milknie.
00:14:46	Oczy tracą wyraz i stają się zamglone.
00:14:50	Jest gdzie indziej, z dala ode mnie, obca.
00:14:55	Wołam ją, a ona mnie nawet nie słyszy.
00:14:58	Potem wraca, z ciężkim westchnieniem.
00:15:01	Patrzy na mnie przytomnie.
00:15:05	Nie potrafi powiedzieć, gdzie i kiedy była.
00:15:09	Jak często się to zdarza?
00:15:11	W ostatnich tygodniach coraz częściej.
00:15:13	l wędruje gdzieś. Bóg wie gdzie.
00:15:18	Poszedłem za nią któregoś dnia.
00:15:20	Patrzyłem, jak wychodzi z domu,
00:15:25	Nawet jej krok był inny.
00:15:28	Wsiadła do samochodu...
00:15:30	i pojechała do parku Golden Gate,
00:15:34	Usiadła nad jeziorem...
00:15:36	i patrzyła na kolumny na drugim brzegu.
00:15:39	Wiesz, Wrota Przeszłości.
00:15:42	Siedziała tam długo, nie poruszając się.
00:15:45	Musiałem iść do biura.
00:15:48	Gdy wróciłem do domu wieczorem,
00:15:52	Powiedziała, że była w parku Golden Gate...
00:15:54	i siedziała nad jeziorem, to wszystko.
00:15:58	No i?
00:16:00	Licznik w jej samochodzie pokazywał,
00:16:05	Gdzie była?
00:16:08	Muszę wiedzieć, dokąd ona jeździ i co robi,
00:16:11	zanim wezwę lekarzy.
00:16:12	-Rozmawiałeś z lekarzami?
00:16:16	Chcę wiedzieć coś więcej,
00:16:21	Polecę ci prywatną firmę detektywistyczną.
00:16:24	-Dobrzy, odpowiedzialni chłopcy.
00:16:27	Ja się tym nie zajmuję.
00:16:30	Potrzebuję przyjaciela,
00:16:33	Jestem przerażony.
00:16:35	Jestem na rencie. Nie chcę się mieszać
00:16:39	ldziemy do opery na premierę
00:16:42	Najpierw idziemy na kolację do Erniego.
00:16:48	U Erniego.
00:25:12	CARLOTTA VALDES
00:27:15	Przepraszam, chciałem o coś zapytać.
00:27:19	Kim jest kobieta na obrazie?
00:27:21	To Carlotta. Znajdzie pan w katalogu.
00:27:26	-Mogę to zatrzymać?
00:29:26	Tak?
00:29:32	Czym mogę służyć?
00:29:34	-Pani prowadzi ten hotel?
00:29:37	Powie mi pani,
00:29:40	ten narożny, tutaj?
00:29:42	Obawiam się, że nie możemy
00:29:46	Zapewniamy dyskrecję naszym klientom.
00:29:49	l wydaje mi się,
00:29:53	Oczywiście nie sądzę,
00:29:58	Zrobiła coś złego?
00:30:01	Proszę mi odpowiedzieć.
00:30:03	-Nie wyobrażam sobie, by taka słodka...
00:30:07	-Panienka Valdes. Hiszpanka.
00:30:11	Tak.
00:30:13	Ładne nazwisko, prawda? Obce, ale ładne.
00:30:15	Od jak dawna zajmuje ten pokój?
00:30:17	Mijają dwa tygodnie.
00:30:21	Czy ona tu nocuje?
00:30:23	Nie, przychodzi tylko posiedzieć dwa,
00:30:27	Ja o nic nie pytam,
00:30:31	Gdy zejdzie, proszę jej nie mówić,
00:30:34	Dziś jej tu nie ma.
00:30:37	Widziałem, jak wchodziła pięć minut temu.
00:30:39	Dziś jej tu nie było. Widziałabym ją.
00:30:43	Cały czas tu jestem,
00:30:49	l proszę.
00:30:50	Widzi pan. Wisi jej klucz.
00:30:54	-Zechce pani wejść i sprawdzić?
00:30:57	-Tak.
00:31:01	-Ale wydaje mi się to śmieszne.
00:31:22	Panie detektywie?
00:31:27	Może pan przyjść zobaczyć?
00:31:58	-Jej samochód zniknął.
00:32:31	Midge,
00:32:33	znasz jakiegoś eksperta
00:32:37	Tak właśnie należy witać kobietę.
00:32:40	Żadnych tam: "Cześć, pięknie wyglądasz."
00:32:42	Po prostu:
00:32:45	-Napijesz się czegoś?
00:32:47	No więc? Znasz przecież wszystkich.
00:32:50	Profesor Saunders z Berkeley.
00:32:53	Nie, nie chodzi mi o taką historię.
00:32:55	Mam na myśli małe sprawy,
00:33:01	Chodzi ci o dobre, stare czasy bohemy
00:33:05	Opowieści o tym,
00:33:08	-w sierpniu 1879?
00:33:11	-Pop Leibel.
00:33:13	Pop Leibel. Właściciel księgarni Argosy.
00:33:16	Czego chcesz się dowiedzieć?
00:33:18	Kto zabił kogo na Embarcadero
00:33:23	Poczekaj. Przecież nie jesteś już
00:33:27	-Znasz go dobrze?
00:33:29	-Popa Leibela.
00:33:31	Chodź. Przedstawisz mnie.
00:33:34	-Zakładaj kapelusz.
00:33:39	Johnny, o co chodzi?
00:33:46	Poczekaj.
00:33:51	KSlĘGARNlA ARGOSY
00:33:55	Tak, pamiętam.
00:33:57	Carlotta.
00:33:59	Piękna Carlotta.
00:34:02	Smutna Carlotta.
00:34:04	Co ma wspólnego stary dom
00:34:07	z Carlottą Valdes?
00:34:09	Należał do niej.
00:34:14	-Przez kogo?
00:34:21	Nie. Nie pamiętam, jak się nazywał.
00:34:24	Bogaty człowiek. Ważny.
00:34:28	-Papierosa?
00:34:30	-Dla pani?
00:34:33	Dość banalna historia.
00:34:37	Przyjechała z prowincji i zatrzymała się
00:34:42	Z jakiejś osady misyjnej.
00:34:45	Młoda. Bardzo młoda.
00:34:49	Ten mężczyzna zobaczył ją w kabarecie,
00:34:55	zabrał ją...
00:34:58	i zbudował dla niej wielki dom
00:35:04	No i...
00:35:06	było też dziecko.
00:35:08	Tak. Dziecko.
00:35:13	Nie potrafię powiedzieć, ile czasu minęło,
00:35:18	ani jak długo byli szczęśliwi,
00:35:21	ale potem on ją porzucił.
00:35:24	Nie miał innych dzieci.
00:35:28	Więc zatrzymał dziecko, a ją porzucił.
00:35:33	Wiecie, mężczyzna w tamtych czasach
00:35:37	Miał władzę i wolność.
00:35:40	A ona stała się smutną Carlottą.
00:35:45	Sama w wielkim domu,
00:35:47	sama spacerowała po ulicach,
00:35:50	w ubraniach coraz bardziej zniszczonych,
00:35:56	l szalona Carlotta,
00:36:01	która zatrzymywała ludzi na ulicy i pytała:
00:36:05	"Gdzie jest moje dziecko?
00:36:08	"Widzieliście moje dziecko?"
00:36:11	-Biedna.
00:36:14	-Umarła.
00:36:17	Samobójstwo.
00:36:22	Wiele jest takich historii.
00:36:25	-Dziękujemy bardzo.
00:36:27	-Dziękuję. Do widzenia.
00:36:30	Poczekaj! Do widzenia, Pop. Dzięki.
00:36:40	-Dobra, Johnny-O, teraz zapłata.
00:36:43	-Za to, że cię tu przyprowadziłam. Powiedz.
00:36:47	-Powiesz albo wsadzą cię znów w gorset.
00:37:04	-Nie powiedziałeś mi wszystkiego.
00:37:06	-Kim jest ten facet i kim jest jego żona?
00:37:10	Wiem. Ten, który dzwonił.
00:37:14	Midge, wysiądź, proszę.
00:37:15	l uważasz, że piękna, szalona Carlotta
00:37:19	i wcieliła się w żonę Elstera.
00:37:22	Johnny, doprawdy. Daj spokój.
00:37:24	Nie powiedziałem ci, co ja myślę,
00:37:27	-Co ty myślisz?
00:37:30	-Jest ładna?
00:37:33	Nie Carlotta. Żona Elstera.
00:37:38	Tak. Sądzę, że uznałabyś ją za...
00:37:41	Przyjrzę się portretowi. Do widzenia.
00:37:45	-Midge...
00:38:18	Dobra robota, Scottie. Jesteś fachowcem.
00:38:21	-To Carlotta Valdes.
00:38:23	Nie powiedziałeś mi wszystkiego.
00:38:26	-Nie wiedziałem, dokąd cię zaprowadzi.
00:38:30	Zauważyłeś jej fryzurę? Jest jeszcze coś.
00:38:35	Moja żona, Madeleine, ma trochę biżuterii,
00:38:40	Odziedziczyła ją.
00:38:41	Nigdy jej nie nosiła. Zbyt staroświecka.
00:38:44	Do niedawna.
00:38:46	Teraz, kiedy jest sama, wyjmuje ją, ogląda,
00:38:50	przekłada delikatnie, z ciekawością...
00:38:54	zakłada ją i przygląda się sobie w lustrze,
00:38:58	a potem odchodzi do tego innego świata,
00:39:02	Kim była Carlotta Valdes?
00:39:07	Prababką.
00:39:09	Dziecko, które jej odebrano,
00:39:11	którego strata doprowadziła ją do
00:39:16	A hotel McKittrick to dom Carlotty Valdes.
00:39:21	To chyba wszystko tłumaczy.
00:39:23	Nietrudno wpaść w obsesję,
00:39:29	Ona nigdy nie słyszała o Carlotcie Valdes.
00:39:32	Nie zna grobu u misjonarek
00:39:35	Ani tego domu na ulicy Eddy?
00:39:37	Portretu w Pałacu Legii Honorowej?
00:39:41	-Niczego.
00:39:44	Nie jest moją żoną.
00:39:48	Jak to się stało, że ty to wszystko wiesz,
00:39:50	Większość powiedziała mi jej matka,
00:39:54	Reszty dowiedziałem się sam.
00:39:56	-Dlaczego nie powiedziała swojej córce?
00:40:00	Jej babka zwariowała
00:40:03	W żyłach Madeleine płynie jej krew.
00:40:12	Muszę się napić.
00:44:48	Tak?
00:44:51	Nie, wszystko w porządku.
00:44:53	Zadzwonię do ciebie później.
00:44:56	Tak.
00:45:02	Dobrze się pani czuje?
00:45:08	Przyda się pani.
00:45:45	Proszę się ogrzać przy ogniu.
00:45:53	Co ja tu robię?
00:45:57	Co się stało?
00:46:00	Wpadła pani do wody
00:46:06	Próbowałem wysuszyć pani włosy.
00:46:09	Pani rzeczy są w kuchni.
00:46:13	Proszę usiąść przy ogniu.
00:46:24	Dam pani poduszki.
00:46:29	Proszę.
00:46:39	Napije się pani kawy?
00:46:44	Dobrze pani zrobi.
00:46:51	Wpadłam do zatoki i pan mnie wyłowił?
00:46:54	Tak.
00:46:56	-Dziękuję.
00:47:01	Nie...
00:47:04	Pamięta pani, gdzie była?
00:47:09	Tak. Oczywiście, że pamiętam.
00:47:15	Musiałam się źle poczuć i zemdlałam.
00:47:18	Gdzie pani była?
00:47:20	Przy starym garnizonie.
00:47:26	Oczywiście, że pamiętam.
00:47:28	Dlaczego? Dlaczego pani tam chodzi?
00:47:31	Lubię to miejsce. Tam jest pięknie.
00:47:35	Zwłaszcza o zachodzie.
00:47:40	Dziękuję, że rozpalił pan ogień.
00:47:42	Gdzie była pani wcześniej?
00:47:44	-Kiedy?
00:47:48	Spacerowałam.
00:47:50	Wiem, ale gdzie?
00:47:56	W centrum, na zakupach.
00:48:00	Proszę, kawa dobrze pani zrobi.
00:48:03	Chyba jeszcze nie wystygła.
00:48:07	Zadaje pan bardzo bezpośrednie pytania.
00:48:09	Przepraszam.
00:48:13	Nie był pan. Tylko bezpośredni.
00:48:19	A co pan robił przy starym garnizonie?
00:48:24	Spacerowałem.
00:48:26	-Też pan lubi to miejsce?
00:48:30	A gdzie był pan wcześniej?
00:48:32	W Pałacu Legii Honorowej, w galerii sztuki.
00:48:37	Piękne miejsce, prawda?
00:48:40	Nigdy nie byłam w środku,
00:48:50	Miałam szczęście,
00:48:53	Dziękuję.
00:48:54	Sprawiłam panu ogromny kłopot.
00:48:57	Nie, nieprawda.
00:49:02	Kiedy...
00:49:08	Miałam szpilki we włosach.
00:49:10	Szpilki. Są tam. Zaraz je pani przyniosę.
00:49:13	l torebkę, bardzo proszę.
00:49:20	-Proszę.
00:49:25	Nie powinien był pan mnie tu przywozić.
00:49:27	Nie wiem, gdzie pani mieszka.
00:49:31	Mógł pan sprawdzić w moim samochodzie.
00:49:35	To wiedziałem. Zaparkowałem tutaj,
00:49:38	Nie wiedziałem, czy chce pani
00:49:41	Miał pan rację.
00:49:43	Cieszę się, że nie zawiózł mnie pan
00:49:47	Dziękuję. Ale jeszcze się nie znamy.
00:49:51	-Nazywam się Madeleine Elster.
00:49:55	Dobre, mocne nazwisko.
00:49:59	Większość John.
00:50:01	Starzy przyjaciele nazywają mnie John.
00:50:05	Będę pana nazywać pan Ferguson.
00:50:07	O rany, nie.
00:50:10	Po tym, co wydarzyło się dziś po południu,
00:50:14	Albo nawet John.
00:50:16	Wolę Johna.
00:50:21	Dobrze, to załatwiliśmy.
00:50:26	Spaceruję.
00:50:28	To dobre zajęcie. l mieszkasz tu sam?
00:50:33	-Nie powinno się mieszkać samemu.
00:50:38	To niedobre.
00:50:43	Jestem mężatką, wiesz.
00:50:49	Powiesz mi coś?
00:50:54	Co?
00:50:56	Że wpadłaś do zatoki.
00:51:01	Nie, nigdy wcześniej.
00:51:04	Kiedy byłam mała, pływałam na łódce
00:51:08	Raz nawet wpadłam do rzeki,
00:51:13	Ale nigdy wcześniej nie wpadłam
00:51:17	A ty?
00:51:19	Nie, dla mnie to też pierwszy raz.
00:51:24	Doleję ci kawy.
00:51:41	-Halo?
00:51:44	Wszystko dobrze. Jest tutaj.
00:51:49	-Co się stało?
00:51:54	-Halo?
00:51:57	Nie, wszystko dobrze. Nie martw się.
00:51:59	Ale ona nie wie. Rozumiesz?
00:52:02	Nie wie, co się stało.
00:52:08	Scottie, Madeleine ma 26 lat.
00:52:11	Carlotta Valdes popełniła samobójstwo
00:52:16	Poczekaj chwilę, Gavin.
00:52:47	No dobra, Johnny-O. To był duch?
00:52:51	Fajnie było?
00:55:22	To do mnie ten list?
00:55:30	-Tak. Dzień dobry.
00:55:32	Martwiłem się o ciebie wczoraj.
00:55:36	Poczułam się tak głupio.
00:55:39	Chciałem cię odwieźć do domu.
00:55:41	Znakomicie.
00:55:46	Przypominam sobie tylko,
00:55:48	-Prawda.
00:55:52	Ty byłeś bardzo uprzejmy.
00:55:55	To formalny liścik z podziękowaniem
00:55:59	-Nie masz za co przepraszać.
00:56:02	To musiało być dla ciebie
00:56:05	Ależ nie. Było mi miło...
00:56:08	z tobą rozmawiać.
00:56:12	Mnie również.
00:56:18	Odbiorę pocztę.
00:56:22	-Napijesz się kawy?
00:56:28	Nie mogłam wysłać pocztą, bo nie znałam
00:56:32	Pamiętałam tę wieżę.
00:56:35	Po raz pierwszy cieszę się, że ją postawili.
00:56:42	-Też mam taką nadzieję.
00:56:45	-Że się spotkamy.
00:56:51	Do widzenia.
00:57:08	Dokąd jedziesz?
00:57:11	Nie wiem.
00:57:12	-Na zakupy?
00:57:14	Masz coś do załatwienia?
00:57:17	Miałam zamiar pospacerować bez celu.
00:57:20	Ja też miałem taki zamiar.
00:57:23	Prawda. Zapomniałam. To twoje zajęcie.
00:57:28	Nie sądzisz, że szkoda, byśmy...
00:57:31	Spacerowali osobno?
00:57:33	Tylko pojedynczo
00:57:35	We dwójkę zawsze się dokądś zmierza.
00:57:38	To niekoniecznie jest prawda.
00:57:41	-Zostawiłeś otwarte drzwi.
00:58:28	lle mają lat?
00:58:30	Jakieś 2 000 albo więcej.
00:58:33	-Wieczne drzewa.
00:58:36	-Nigdy tu nie byłaś?
00:58:39	O czym myślisz?
00:58:42	O wszystkich ludziach,
00:58:44	podczas gdy te drzewa żyły.
00:58:46	Nazywają się Sequoia sempervirens.
00:58:51	-Nie lubię ich.
00:58:54	Wiem, że muszę umrzeć.
00:59:12	Tu jest przekrój jednego
00:59:24	BlAŁE OBRĘCZE OZNACZAJĄ
00:59:26	W MOMENClE WYDARZEŃ
00:59:27	1215 WlELKA KARTA SWOBÓD
00:59:29	1066 BlTWA POD HASTlNGS
00:59:30	909 n.e.
00:59:34	1492 ODKRYClE AMERYKl
00:59:36	1 776 DEKLARACJA NlEPODLEGŁOŚCl
00:59:37	1930 ŚClĘClE DRZEWA
00:59:43	Gdzieś tu się urodziłam,
00:59:47	a tu umarłam.
00:59:50	Dla ciebie to tylko chwila.
00:59:53	Nie zauważyłaś nawet.
01:00:04	Madeleine.
01:00:53	Madeleine, gdzie jesteś?
01:00:57	-Tutaj, z tobą.
01:01:00	-Wysokie drzewa...
01:01:03	-Tak.
01:01:07	Kiedy się urodziłaś?
01:01:09	-Dawno temu.
01:01:12	Kiedy? Powiedz mi.
01:01:14	-Madeleine, powiedz mi.
01:01:15	-Dokąd odchodzisz? Co cię zabiera?
01:01:19	Kiedy skoczyłaś do zatoki,
01:01:22	-Nie skoczyłam. Powiedziałeś, że wpadłam.
01:01:25	-Nie mogę ci powiedzieć.
01:01:29	-Proszę.
01:01:31	Błagam, nie proś mnie.
01:01:34	Zabierz mnie stąd.
01:01:37	Zawieźć cię do domu?
01:01:41	Do światła.
01:01:44	Obiecaj, że nie będziesz mnie więcej pytał.
01:02:22	Dlaczego biegłeś?
01:02:24	Bo jestem za ciebie odpowiedzialny.
01:02:26	Chińczycy wierzą,
01:02:29	jesteś za nie odpowiedzialny,
01:02:33	Muszę wiedzieć.
01:02:36	Sama wiem tak mało.
01:02:42	Wydaje mi się, że idę długim korytarzem,
01:02:48	w którym kiedyś były lustra.
01:02:53	A kiedy dochodzę do końca tego korytarza,
01:02:57	widzę ciemność.
01:03:01	l wiem, że jeśli wejdę w tę ciemność,
01:03:06	umrę.
01:03:09	Nigdy nie doszłam do końca.
01:03:15	-Poza jednym razem.
01:03:18	l nie wiedziałaś, co się stało,
01:03:22	Nie wiedziałaś, gdzie byłaś.
01:03:23	Ale pamiętasz jakieś szczegóły,
01:03:27	-Niewyraźnie.
01:03:29	Pokój,
01:03:32	w którym siedzę sama.
01:03:34	-Zawsze sama.
01:03:37	-Grób.
00:00:02	Nie wiem. Grób jest otwarty,
00:00:06	a ja stoję przy kamieniu
00:00:10	-To mój grób.
00:00:12	-Wiem.
00:00:17	Nie.
00:00:18	To nowy grób i jakby na mnie czekał.
00:00:24	Co jeszcze?
00:00:26	Myślę, że ta część to sen.
00:00:30	Widzę wieżę i dzwon, i ogród na dole.
00:00:35	To może być Hiszpania,
00:00:38	jakaś hiszpańska wioska.
00:00:40	A potem wszystko znika.
00:00:43	A portret?
00:00:45	-Czy widzisz portret?
00:00:47	Gdybym tylko znalazł klucz do tego,
00:00:51	i poskładał to razem...
00:00:52	Mógłbyś wyjaśnić i po wszystkim?
00:00:56	Jest wyjaśnienie.
00:01:00	Jestem szalona.
00:01:05	Madeleine!
00:01:11	Scottie!
00:01:13	Nie jestem szalona! Nie jestem!
00:01:17	Ktoś we mnie mówi mi, że muszę umrzeć.
00:01:21	Scottie, nie pozwól mi odejść.
00:01:23	Jestem tu. Trzymam cię.
00:01:27	Tak się boję.
00:01:38	Nie zostawiaj mnie.
00:01:41	-Zostań ze mną.
00:02:10	-Cześć, Johnny.
00:02:13	-Dostałeś moją wiadomość?
00:02:17	Przygotuję ci drinka.
00:02:20	Od kiedy to zostawiasz facetom
00:02:24	Odkąd nie mogę się z nimi
00:02:27	Jak na faceta, który nie ma co robić,
00:02:31	Gdzie się ostatnio podziewałeś?
00:02:33	Spacerowałem.
00:02:36	-Gdzie?
00:02:44	Skąd ta gwałtowna potrzeba
00:02:46	Napisałam tylko: "Gdzie jesteś?"
00:02:49	Nie wydaje mi się to
00:02:52	Wyczułem drobny podtekst.
00:02:56	Pomyślałam, że jeśli postawię ci drinka
00:03:00	z wdzięczności zabierzesz mnie do kina.
00:03:02	Wydaje się sprawiedliwe.
00:03:07	O tym i o tamtym.
00:03:09	O tym, co robię?
00:03:12	Jeśli chcesz.
00:03:14	Nie będziemy poruszać tematów,
00:03:16	Naturalnie.
00:03:21	Co robisz?
00:03:24	Spaceruję.
00:03:28	Co ty porabiasz? Dziękuję.
00:03:31	Świetnie się bawię.
00:03:33	-Wróciłam do mego ukochanego malarstwa.
00:03:37	Zawsze twierdziłem, że tracisz czas,
00:03:41	To mi daje zarobek.
00:03:44	Co to jest? Martwa natura?
00:03:47	Nie, niezupełnie.
00:03:50	Chcesz zobaczyć?
00:03:53	Myślałam, żeby ci go podarować.
00:04:11	To nie jest zabawne, Midge.
00:04:16	Myślałam...
00:04:22	Umówimy się do kina innym razem.
00:04:38	Marjorie Wood, ty kretynko!
00:04:41	ldiotko!
00:04:51	Jesteś głupia!
00:05:32	Madeleine! Co się stało?
00:05:34	Powinnam była zadzwonić,
00:05:38	-Dlaczego? Co się stało?
00:05:40	-Znów mi się to śniło.
00:05:45	Już dobrze. Naleję ci brandy.
00:05:48	Wypij.
00:05:50	Jak lekarstwo.
00:05:54	No już.
00:05:56	To tylko sen. Obudziłaś się.
00:06:01	Opowiesz mi?
00:06:04	Znowu była ta wieża,
00:06:08	-No i?
00:06:11	Opowiedz.
00:06:13	Wiejski placyk i skwer, drzewa,
00:06:16	klasztor i kościół bielone wapnem.
00:06:20	Po drugiej stronie skweru był duży,
00:06:22	z werandą i balkonem
00:06:26	Obok była stajnia,
00:06:29	Dalej.
00:06:31	Na drugim końcu był kamienny, biały dom,
00:06:34	i śliczne drzewko orzechowe na rogu.
00:06:36	l drewniany hotel w starym
00:06:40	l bar, ciemny, z niskim sufitem
00:06:45	-Tak.
00:06:48	To nie sen.
00:06:52	Byłaś tam kiedyś. Widziałaś to.
00:06:57	Nie.
00:06:58	Jakieś 160 km od San Francisco jest stara,
00:07:02	Nazywa się San Juan Bautista
00:07:05	w kształcie sprzed 100 lat, jako skansen.
00:07:07	Zastanów się, kochanie. Pomyśl.
00:07:11	-Byłaś tam kiedyś. Widziałaś to.
00:07:15	-O co chodzi? Nigdy tam nie byłam.
00:07:17	Co ci się dalej śniło?
00:07:20	Stałam tam sama na skwerze,
00:07:24	a potem zaczęłam iść w stronę kościoła.
00:07:28	Zrobiło się ciemno
00:07:33	która mnie wciągała. Chciałam się obudzić.
00:07:38	Wszystko będzie dobrze.
00:07:41	Teraz wiem na tyle dużo,
00:07:43	Pojedziemy do tej osady dziś po południu.
00:07:46	Gdy tam będziesz, przypomni ci się,
00:07:48	Skończy się twój sen.
00:07:52	Dobrze?
00:07:56	-Chodź. Zawiozę cię do domu.
00:08:01	Przyjdź tu koło południa.
00:08:47	MlSJA - SAN JUAN BAUTlSTA
00:09:08	STAJNlE
00:09:21	Madeleine, gdzie jesteś?
00:09:27	-Tutaj, z tobą.
00:09:30	To nie sen o miejscu sprzed 100 lat,
00:09:32	sprzed roku, czy sześciu miesięcy,
00:09:37	Madeleine, przypomnij sobie,
00:09:42	Wtedy było tu mniej powozów.
00:09:46	W boksach były konie,
00:09:50	jeden kasztanek, dwa kare i jeden siwy.
00:09:54	To było nasze ulubione miejsce,
00:09:58	ale nie wolno nam było się tu bawić.
00:10:01	Siostra Teresa na nas krzyczała.
00:10:08	Popatrz. Tu jest twój siwek.
00:10:13	Co prawda bez pomocy nie jest
00:10:18	Widzisz? Na wszystko jest odpowiedź.
00:10:25	Madeleine. Spróbuj.
00:10:33	Zrób to dla mnie.
00:10:55	-Kocham cię, Madeleine.
00:10:58	-Za późno. Jest za późno.
00:11:01	Nie, jest za późno. Muszę coś zrobić.
00:11:04	Nie. Nic nie musisz robić.
00:11:07	Nic nie musisz robić.
00:11:11	Jesteś sobą. Jesteś ze mną bezpieczna.
00:11:21	Nie. Jest za późno.
00:11:35	To niesprawiedliwe. Jest za późno.
00:11:39	Musiało tak być. Zakochaliśmy się.
00:11:42	-Puść mnie, proszę!
00:11:51	-Wierzysz, że cię kocham?
00:11:55	l jeśli mnie stracisz, wiedz,
00:11:57	że cię kochałam
00:12:00	Nie stracę cię.
00:12:04	-Pozwól mi iść do kościoła, samej.
00:12:29	Madeleine!
00:14:54	Pan Elster, obawiając się
00:15:00	podjął działania
00:15:05	zwrócił się o pomoc do pana Fergusona.
00:15:07	Jak słyszeliście pan Elster był gotów...
00:15:10	umieścić swoją żonę w szpitalu,
00:15:12	gdzie jej zdrowiem psychicznym
00:15:17	Pan Ferguson, jako były detektyw,
00:15:21	właściwą osobą do roli stróża i opiekuna.
00:15:25	Jak wiecie, był to zły wybór.
00:15:28	Jednakże, zgodzicie się,
00:15:32	Opóźnił oddanie swojej żony
00:15:35	pragnąc zdobyć informacje
00:15:38	lnformacji tych miał dostarczyć
00:15:41	Powziął wszelkie działania,
00:15:44	Nie mógł przewidzieć,
00:15:47	jego lęk wysokości,
00:15:49	uczyni go bezsilnym
00:15:52	Jeśli chodzi o pana Fergusona,
00:15:55	słyszeliście zeznanie
00:15:57	kapitana Hansena z San Francisco,
00:16:01	dotyczące charakteru i umiejętności
00:16:04	Opinia pana Hansena
00:16:07	Fakt, że już raz,
00:16:10	pan Ferguson nie zapobiegł śmierci kolegi,
00:16:14	kapitan Hansen określił
00:16:20	Oczywiście panu Fergusonowi
00:16:23	za to, że raz ocalił życie tej kobiecie,
00:16:25	kiedy w napadzie choroby
00:16:30	Szkoda, że znając
00:16:35	nie podjął wysiłku,
00:16:41	Ale nie możemy tu sądzić braku inicjatywy
00:16:45	Nie zrobił nic,
00:16:47	a prawo niewiele mówi
00:16:51	Również jego dziwne zachowanie
00:16:57	nie powinno mieć wpływu na wasz werdykt.
00:17:00	Nie pozostał na miejscu tragedii. Odjechał.
00:17:04	Utrzymuje, że nic nie pamięta i nie wie,
00:17:08	kiedy odzyskał przytomność w parę
00:17:13	Możecie to uznać bądź nie.
00:17:17	Nie jest też wykluczone, że, pozwoliwszy
00:17:22	nie był w stanie znieść tragicznych
00:17:25	i uciekł.
00:17:29	Nie powinno to mieć wpływu
00:17:32	To sprawa jego sumienia.
00:17:38	Na podstawie dowodów dotyczących stanu
00:17:42	wiedząc, jak umarła
00:17:46	opisujące przyczyny śmierci,
00:17:48	nie powinniście mieć kłopotów
00:17:51	Panowie, możecie się oddalić na obrady.
00:18:20	-Oto nasz werdykt.
00:18:26	"Ława przysięgłych orzeka,
00:18:30	"nie będąc w pełni władz umysłowych."
00:18:32	Werdykt zostanie zaprotokołowany.
00:18:42	-Chodźmy, Scottie.
00:18:45	Proszę.
00:18:52	Przykro mi, Scottie. To było nieprzyjemne.
00:18:55	Nie miał prawa tak do ciebie mówić.
00:18:58	Czuję się za to odpowiedzialny.
00:19:02	Nic nie musisz mówić.
00:19:05	Wyjeżdżam, Scottie, na dobre.
00:19:08	Nie mogę tu zostać.
00:19:10	Zamknę jej sprawy, moje również...
00:19:13	i wyjadę jak najdalej można.
00:19:16	Może do Europy.
00:19:18	l pewnie nigdy nie wrócę.
00:19:22	Żegnaj, Scottie.
00:19:25	Jeśli mogę coś dla ciebie zrobić,
00:19:30	Nie mogą tego zrozumieć.
00:19:34	Tylko my dwaj wiemy, kto zabił Madeleine.
00:19:44	Chodź, Scottie. ldziemy stąd.
00:21:54	To Mozart, Wolfgang Amadeusz.
00:21:59	Rozmawiałam z tą panią,
00:22:03	Mówiła, że Mozart jest dla ciebie najlepszy.
00:22:05	Działa jak miotła,
00:22:10	Tak powiedziała.
00:22:16	To niesamowite,
00:22:19	Mają muzykę dla alkoholików,
00:22:23	i muzykę dla hipochondryków.
00:22:27	Ciekawe, co by było,
00:22:41	Przyniosłam ci różne rzeczy,
00:22:45	Wyłącza się automatycznie.
00:22:55	Johnny, proszę, spróbuj.
00:22:58	Spróbuj.
00:22:59	Nie jesteś stracony. Mama jest przy tobie.
00:23:07	Koniec?
00:23:12	Przyjdę znowu, Johnny.
00:23:14	Chcesz, żebym wyłączyła?
00:23:40	Nawet nie wiesz, że tu jestem, prawda?
00:23:46	Ale ja tu jestem.
00:24:02	Siostro, chciałabym porozmawiać
00:24:06	Panie doktorze, pani Wood.
00:24:09	Proszę wejść.
00:24:12	Słucham panią.
00:24:14	Panie doktorze, ile czasu trzeba,
00:24:18	Trudno powiedzieć.
00:24:22	To zależy od niego.
00:24:23	-Nie chce rozmawiać.
00:24:26	Cierpi na ostrą melancholię...
00:24:29	połączoną z kompleksem winy.
00:24:31	Obwinia się za to, co stało się tej kobiecie.
00:24:34	Wiemy niewiele o tym,
00:24:37	Mogę panu powiedzieć jedną rzecz.
00:24:41	To komplikuje sprawy, prawda?
00:24:44	Skomplikuję je panu jeszcze bardziej.
00:24:48	Mogę jeszcze coś powiedzieć?
00:24:50	Nie sądzę, by pomógł mu Mozart.
00:26:23	-Skąd pani ma ten samochód?
00:26:27	Kupiłam go od człowieka,
00:26:30	Pan Gavin Elster. Kupiłam go od niego,
00:26:34	Znał pan jego i jego żonę!
00:26:36	Biedactwo. Nie znałam jej.
00:26:38	-Czy to prawda, że ona...
00:27:03	-Dobry wieczór.
00:27:32	Szkocką z wodą sodową.
00:30:12	-O co chodzi?
00:30:16	-Dlaczego? Kim pan jest?
00:30:20	Jakieś badania opinii publicznej?
00:30:23	-Chciałbym panią o coś zapytać.
00:30:26	Nie. Widziałem, jak pani wchodziła i...
00:30:28	Tak myślałam. Podryw.
00:30:31	Nie brak panu odwagi;
00:30:35	-Dość tego.
00:30:39	Zacznę krzyczeć.
00:30:40	Nic pani nie zrobię. Naprawdę. Obiecuję.
00:30:44	Proszę. Porozmawiajmy.
00:30:47	-O czym?
00:30:49	-Dlaczego?
00:30:54	Już to kiedyś słyszałam.
00:30:56	Przypominam kobietę,
00:30:59	ale ona pana rzuciła dla innego.
00:31:01	A pan ją dalej kocha.
00:31:04	Teraz zobaczył pan mnie
00:31:08	Nie jest pani daleka od prawdy.
00:31:10	-Nic z tego nie będzie, proszę sobie iść.
00:31:15	Może pani nie zamykać drzwi.
00:31:22	Ostrzegałam.
00:31:24	Nie będzie pani musiała.
00:31:27	Nie wygląda pan na Kubę Rozpruwacza.
00:31:33	-Jak się pani nazywa?
00:31:35	-Kim pani jest?
00:31:38	-Jak to się stało, że pani tu mieszka?
00:31:42	-Ale nie mieszka tu pani od dawna?
00:31:45	-Gdzie pani mieszkała wcześniej?
00:31:50	Co to ma być? O co panu chodzi?
00:31:53	-Chcę tylko wiedzieć, kim pani jest.
00:31:58	Nazywam się Judy Barton.
00:32:01	Pracuję w sklepie i mieszkam tutaj.
00:32:06	Boże, mam to udowodnić?
00:32:13	Dobrze, proszę, moje prawo jazdy
00:32:17	"Judy Barton, numer Z296794.
00:32:21	"425 Maple Avenue, Salina, Kansas."
00:32:27	Widzi pan ten adres? To tutaj.
00:32:31	Prawo jazdy wydane
00:32:37	Chce pan sprawdzić odciski palców?
00:32:42	Bez względu na to, czy jest pan
00:32:50	Bardzo pan ją kochał, prawda?
00:32:55	Naprawdę wyglądam jak ona?
00:33:02	Ona nie żyje, tak?
00:33:09	Przepraszam, że na pana krzyczałam.
00:33:19	To ja z moją mamą.
00:33:23	A to mój ojciec.
00:33:26	Nie żyje. Moja mama wyszła powtórnie za
00:33:29	więc postanowiłam sprawdzić,
00:33:34	Mieszkam tu od trzech lat.
00:33:37	Naprawdę.
00:33:48	-Zje pani ze mną kolację?
00:33:51	-Jestem pani coś winny.
00:33:55	-Zgodzi się pani? Dla mnie?
00:33:59	-Tylko kolacja.
00:34:03	Bo chciałbym zjeść z panią kolację.
00:34:10	Byłam już na randkach w ciemno.
00:34:13	Mówiąc szczerze,
00:34:18	Dobrze.
00:34:19	Pójdę po samochód.
00:34:22	-Proszę mi dać czas na przygotowanie.
00:34:26	Dobrze.
00:36:22	Najdroższy Scottie!
00:36:25	Znalazłeś mnie.
00:36:27	Bałam się tej chwili i na nią czekałam.
00:36:30	Zastanawiałam się, co powiem i zrobię,
00:36:33	Choć raz chciałam cię jeszcze zobaczyć.
00:36:36	Teraz zniknę,
00:36:39	Chcę, żebyś odzyskał spokój.
00:36:44	Byłeś ofiarą.
00:36:46	Ja byłam narzędziem, a ty ofiarą Elstera,
00:36:51	Wybrał mnie, bo wyglądałam jak ona.
00:36:55	Czuł się bezpieczny, bo ona mieszkała
00:36:59	Wybrał cię na świadka samobójstwa.
00:37:03	Historia Carlotty była
00:37:06	Chodziło o to, byś zeznał,
00:37:10	Wiedział o twojej chorobie. Wiedział,
00:37:15	Zaplanował wszystko.
00:37:19	To ja popełniłam błąd. Zakochałam się.
00:37:22	Tego nie było w planie.
00:37:25	Kocham cię i tak bardzo chcę,
00:37:30	Gdyby starczyło mi odwagi, zostałabym,
00:37:32	z nadzieją, że mnie znów pokochasz,
00:37:34	taką jaka jestem,
00:37:37	i zapomnisz o tamtej i o przeszłości. Ale...
00:37:43	nie wiem, czy starczy mi odwagi,
00:40:02	Poczekaj. Ja to zrobię.
00:40:06	-Proszę.
00:40:09	Zobaczymy się jutro?
00:40:11	-Jutro wieczorem? Ja...
00:40:18	Muszę iść do pracy.
00:40:20	-Nie idź.
00:40:25	Zaopiekuję się tobą, Judy.
00:40:29	Nie, dziękuję bardzo.
00:40:32	-Nie, Judy, nie rozumiesz.
00:40:36	Rozumiem, odkąd skończyłam 1 7 lat.
00:40:39	-A następny krok?
00:40:42	Nie? Więc co?
00:40:44	Moglibyśmy po prostu...
00:40:47	się widywać...
00:40:49	Dlaczego?
00:40:52	Bo ci ją przypominam?
00:40:59	To nie jest komplement.
00:41:03	Nic poza tym?
00:41:07	Nie.
00:41:08	To też nie jest komplement.
00:41:11	Chcę po prostu z tobą być
00:41:29	Chyba mogę rano zadzwonić do sklepu...
00:41:34	i zmyślić jakąś wymówkę.
00:42:43	Zobacz.
00:42:46	Ten mi się podoba.
00:42:48	-Ten?
00:42:50	-Bardzo ładny.
00:42:55	Proszę.
00:42:56	Załatwimy to i pójdziemy
00:42:59	-Naprawdę?
00:43:02	-Co tylko mają najlepszego. lle płacę?
00:43:05	-Dziękuję.
00:43:07	Ale chcę.
00:43:31	-Nie, to nie to. Zupełnie inna.
00:43:35	Chcę prostą, szarą garsonkę.
00:43:38	-Ale mnie się ta podoba, Scottie.
00:43:43	Pan wydaje się doskonale wiedzieć,
00:43:46	Dobrze. Znajdziemy taką.
00:43:56	-Co ty robisz?
00:44:00	Ale mnie się podobała ta druga.
00:44:03	-l ta też jest śliczna.
00:44:08	Chyba wiem, o co panu chodzi.
00:44:11	Zobaczę. Może jeszcze mamy ten model.
00:44:14	Dziękuję.
00:44:17	Szukasz dla mnie garsonki,
00:44:20	-Chcesz mnie za nią przebrać.
00:44:23	-Wiem, w czym będzie ci dobrze.
00:44:30	Judy.
00:44:33	Dla ciebie to bez różnicy.
00:44:36	Nie chcę żadnych ubrań. Chcę stąd wyjść.
00:44:39	-Zrób to dla mnie.
00:44:42	-Tak, to ta.
00:44:45	-Nie podoba mi się.
00:44:48	Będzie pasowała?
00:44:49	Może trzeba zrobić jakieś drobne
00:44:54	Za chwilę będzie pani mogła przymierzyć.
00:44:56	-lle czasu zajmą poprawki?
00:44:59	-Będzie gotowa na dziś wieczór?
00:45:03	Tak. Chcielibyśmy jeszcze
00:45:07	Chodzi o krótką, czarną sukienkę z długim
00:45:11	Scottie!
00:45:14	Faktycznie doskonale pan wie, czego chce.
00:45:26	-Dobrze. Znajdzie pan brązowe?
00:45:29	Znakomicie.
00:45:38	Proszę, Judy. Wypij to jak lekarstwo.
00:45:42	Dlaczego to robisz?
00:45:46	Nie wiem.
00:45:48	Pewnie nic dobrego. Nie wiem.
00:45:54	Zostaw mnie w spokoju. Chcę odejść.
00:45:59	Możesz to zrobić.
00:46:03	Nie pozwoliłbyś mi.
00:46:07	l ja nie chcę odejść.
00:46:11	Judy, coś ci powiem.
00:46:14	Przez tych parę dni, po raz pierwszy
00:46:18	Wiem, bo...
00:46:21	Bo ci ją przypominam.
00:46:25	l nawet to nie do końca.
00:46:27	Nie.
00:46:29	Nie, Judy. Ty sama też.
00:46:33	Jest coś w tobie, co...
00:46:40	-Nie lubisz mnie nawet dotykać.
00:46:45	Nie podobam ci się, ja sama,
00:46:50	Na początku było tak miło.
00:46:56	A potem zacząłeś z tymi ubraniami.
00:47:01	Będę nosić te przeklęte ciuchy,
00:47:04	jeśli będę ci się podobać.
00:47:13	Kolor włosów.
00:47:21	Judy, proszę.
00:47:34	Jeśli dam ci się zmienić, to pomoże?
00:47:37	Jeśli zrobię to, co chcesz,
00:47:41	będziesz mnie kochał?
00:47:43	Tak.
00:47:46	-Tak.
00:47:49	Dobrze. Zrobię to. Nie obchodzi mnie,
00:48:02	Chodź. Usiądziemy przy ogniu.
00:48:25	Obawiam się, że to zajmie kilka godzin.
00:48:28	Młoda dama sądzi, że chciałby
00:48:32	Nie. Proszę powiedzieć,
00:48:36	-Na pewno pani wie, o jaki kolor chodzi?
00:48:39	-l cała reszta...
00:48:42	Dziękuję.
00:50:27	No i?
00:50:29	Powinny być spięte z tyłu.
00:50:32	Tobie też mówiłem.
00:50:34	Spróbowałyśmy. Nie wyglądałam dobrze.
00:50:44	Proszę, Judy.
00:53:51	-Dokąd pójdziemy na kolację?
00:53:54	-Do Erniego?
00:53:58	To nasze miejsce.
00:54:04	Cześć, kochanie. Podobam ci się?
00:54:08	-Tylko tyle?
00:54:11	Nie. Rozmażesz mnie.
00:54:13	To właśnie chciałem zrobić. Chodź.
00:54:16	Za późno. Umalowałam się.
00:54:19	Zrobiłam się głodna.
00:54:21	-Masz ochotę iść gdzieś indziej?
00:54:28	Zjem sobie ten wspaniały, wielki stek.
00:54:32	Zaraz. Jako zakąskę wezmę...
00:54:37	Pomożesz mi?
00:54:42	Trzymam.
00:54:44	-Jak to działa?
00:54:48	-Dobrze, zrobione.
00:54:53	Muszę tylko znaleźć szminkę.
00:54:56	Gdzie ja ją położyłam?
00:55:11	Może tutaj. Jest.
00:55:16	Jestem gotowa.
00:55:20	Ale najpierw rozmażesz mnie trochę?
00:55:26	Scottie, teraz jesteś mój, prawda?
00:55:32	Miałabyś ochotę pojechać
00:55:36	-Może gdzieś w dół półwyspu?
00:55:58	Jedziemy strasznie daleko.
00:56:00	Jestem w nastroju do prowadzenia wozu.
00:56:04	Nie, w porządku.
00:56:26	Dokąd jedziemy?
00:56:33	Muszę zrobić jedną rzecz,
00:56:37	żeby wyzwolić się od przeszłości.
00:57:00	Scottie, dlaczego tu przyjechaliśmy?
00:57:03	Powiedziałem ci.
00:57:06	Muszę jeszcze raz wrócić do przeszłości.
00:57:09	Ostatni raz.
00:57:13	Dlaczego? Dlaczego tutaj?
00:57:15	Tu zginęła Madeleine.
00:57:20	-Nie chcę tam iść. Poczekam...
00:57:23	Dlaczego?
00:57:25	Musisz przez chwilę być Madeleine.
00:57:29	Potem oboje będziemy wolni.
00:57:32	-Boję się.
00:57:37	Tam.
00:57:39	Staliśmy tam i pocałowałem ją
00:57:42	Powiedziała: "Jeśli mnie stracisz,
00:57:45	"i że chciałam cię kochać dalej."
00:57:47	A ja powiedziałem: "Nie stracę cię."
00:57:52	Potem się odwróciła...
00:57:55	i pobiegła do kościoła.
00:58:10	Kiedy poszedłem za nią, było za późno.
00:58:17	Nie chcę tam iść!
00:58:19	Było za późno.
00:58:28	Nie mogłem jej znaleźć,
00:58:33	Wbiegała na wieżę.
00:58:35	Tutaj.
00:58:37	Widzisz? Wbiegła po schodach...
00:58:40	i dostała się na szczyt wieży.
00:58:43	Chciałem ją dogonić,
00:58:46	Próbowałem, ale nie udało mi się.
00:58:49	Nieczęsto dostaje się drugą szansę.
00:58:51	Chcę się pozbyć zmór z przeszłości.
00:58:54	Jesteś moją drugą szansą, Judy.
00:58:58	Zabierz mnie stąd!
00:58:59	Wyglądasz jak Madeleine.
00:59:03	-Nie!
00:59:08	ldź do góry, Judy,
00:59:11	a ja pójdę za tobą.
01:00:13	Mnie udało się dotrzeć do tego miejsca,
01:00:17	Pamiętasz?
01:00:19	Naszyjnik, Madeleine. To cię zdradziło.
01:00:23	Pamiętałem ten naszyjnik.
01:00:25	-Puść mnie!
01:00:28	Nie możesz! Boisz się!
01:00:31	Zobaczymy. To moja druga szansa.
01:00:34	Proszę!
01:00:35	Wiedziałaś, że nie mogę za tobą pójść.
01:00:38	-Kto był na górze? Elster z żoną?
01:00:41	l to ona zginęła.
01:00:45	Ty byłaś sobowtórem, prawda?
01:00:47	-Czy ona żyła, kiedy...
01:00:50	Skręcił jej kark. Żadnego ryzyka, prawda?
01:00:54	Kiedy doszłaś na szczyt, on ją zepchnął,
01:00:57	-Dlaczego krzyknęłaś?
01:01:01	Zatrzymać? Po co krzyczałaś, jeśli tak
01:01:06	Znakomicie zagrałaś jego żonę.
01:01:10	Przerobił cię tak jak potem ja, tylko lepiej.
01:01:14	Nie tylko ubranie i włosy, ale spojrzenia,
01:01:18	i to pięknie udawane wpadanie w trans.
01:01:20	l skoczyłaś do zatoki, prawda?
01:01:22	Założę się, że świetnie pływasz.
01:01:25	-Prawda?
01:01:27	Jak on to zrobił? Trenował cię?
01:01:32	Powiedział ci, co masz robić, co mówić?
01:01:35	Byłaś zdolną uczennicą, prawda?
01:01:39	Dlaczego wybraliście mnie? Dlaczego ja?
01:01:42	Twój wypadek!
01:01:44	Wypadek!
01:01:46	Wrobiliście mnie!
01:01:48	Zostałem świadkiem na zamówienie.
01:01:58	Udało mi się.
01:02:02	-Udało mi się.
01:02:07	Pójdziemy na górę,
01:02:10	Chodź, Judy.
01:02:23	To tu się dokonało.
01:02:28	Schowaliście się tu,
01:02:30	a potem wymknęliście się
01:02:34	A potem? Byłaś jego dziewczyną?
01:02:38	Co się stało?
01:02:40	Zostawił cię?
01:02:43	Miał fortunę swojej żony,
01:02:45	wolność i władzę, i zostawił cię.
01:02:49	Ale wiedział, że jest bezpieczny.
01:02:52	-Dał ci coś?
01:02:55	l naszyjnik. Naszyjnik Carlotty.
01:02:59	W tym miejscu popełniłaś błąd, Judy.
01:03:02	Nie powinnaś trzymać
01:03:09	Nie powinnaś być taka sentymentalna.
01:03:16	Tak cię kochałem, Madeleine.
01:03:22	Gdy mnie odnalazłeś, byłam bezpieczna.
01:03:24	Nic nie mogłeś udowodnić.
01:03:26	Ale kiedy cię zobaczyłam,
01:03:31	Zaryzykowałam i pozwoliłam ci się zmienić,
01:03:33	bo cię kochałam i chciałam z tobą być.
01:03:38	Scottie, proszę. Kochałeś mnie.
01:03:41	-Ochroń mnie. Proszę!
01:03:44	Za późno. Ona nie wróci.
01:03:47	Proszę.
01:04:00	Usłyszałam jakieś głosy.
01:04:06	Niech Bóg się zmiłuje.

Vertigo